Jak pstrąg młody,
który z nurtu strumienia drwi każdego dnia
płynąc tam, gdzie chce,
a zwykle ku górze.
Jak kret ślepy,
który ciemność polubił i już jej się nie lęka,
drążąc w ziemi tunele
nowych światów szukając.
Jak wilk samotny,
co nie stroniąc od stada sióstr swych wilczych i braci,
w leśnych gąszczach i gajach
ścieżki własne posiada.
Jak orzeł dostojny,
który praw przestrzeni nieba strzeże swoją potęgą,
a w czas głodu się nigdy
kurzym ziarnem nie karmi.
Jak jaskółka, jak motyl,
jak skowronek, jak sarna,
jak łasiczka, jak słowik,
jak gazela… bądź!
Bogusi Strublewskiej
Warszawa, 8.11.2000.
