Nie wiem, czy Ci już mówiłem,
że ma radość swą przyczynę
czasem prostą, oczywistą,
to znów skrytą, nieprzejrzystą.
Nie wiem, czy Ci już mówiłem,
że są zmiany niespodziane,
niczym nagłe przejaśnienie
serc ożywcze poruszenie.
Nie wiem, czy Ci już mówiłem,
że są chwile dziękczynienia,
za owocny czas młodości
piękny, czysty głos wdzięczności.
Nie wiem, czy Ci już mówiłem,
że w obawie przed nieznanym
czasem się pojawia pokój,
ufny w przyszłość błogi spokój.
Nie wiem, czy Ci już mówiłem,
że są ludzie bardzo ważni,
wielkoduszni, piękni, dobrzy,
łagodności pełni, mądrzy…
Nie wiem, czy Ci już mówiłem…
Wiem… mówiłem… lecz raz jeszcze
z ust mych padnie myśl poważna
– Tyś jest dla mnie taka ważna!
Kasi – Zenka żonie
na imieniny
Warszawa (28.04.) 30.04.2000.
