Podejść chciał bliżej ten,
co chodzić nie umiał, a pragnął być blisko.
– Ślisko – westchnął ciężko odnalazłszy ziemię
tuż przy swoim ciele.
Upadł razy wiele.
Smak – bez owocu,
owoc – bez drzewa,
drzewo – bez ziemi, którą trzeba orać
pługiem droższym niż czas przepędzony na niczym.
Głupim ten, kto na smak ów tak bez pługa liczy.
Pędząc czas na niczym nie można być blisko.
Gdy chodzić nie umiesz, to zawsze jest ślisko.
Agnieszce Z…
Imieninowo również
Warszawa, 24.01.2004.