Może to i prawda,
że szczęście mieszka tam, gdzie się o nim nie myśli zanadto.
Nie nie myślę, a drogę do spełnienia widzę przed oczyma.
Może więc to nie prawda, a może nie może.
Aczkolwiek cokolwiek rzec tu może nie wielu,
więc pocóż nie słuchać nie wszystkich uważnie?
Kto słuchał wnikliwie, gdy inni mówili,
teraz jest słuchany, kiedy sam przemawia.
Gdybanie do prawdy przybliża czasami,
po za tym przypadkiem, gdy wogle nie zbliża.
A bywa zbliżenie, co ludzi oddala
i bywa odległość, co bliskość buduje.
Do czego dochodzą siedzący w fotelach,
lub gdzie się zasiedzą łażący gdziekolwiek?
Jak trudna jest droga, co od trudu stroni?
Czego nie odnajdzie, kto za wszystkim goni?
Ala ma kota, a kot ma Alę
dzisiaj już o to nie pytam wcale.
Zostań moim snem,
ja poduszką Twoja zostać chcę.
Mojej Magdzie, na imieniny
Warszawa, 29.05.2003.
